Μια νέα έρευνα διερευνά τις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου που επεξεργάζονται τη σημασία συγκεκριμένων και αφηρημένων εννοιών. [1] Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε τους μηχανισμούς του εγκεφάλου. Προσπαθώντας να καταλάβουμε πως σκεφτόμαστε. Να κατανοήσουμε πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αφηρημένες έννοιες. Πώς μπορούμε να γνωρίζουμε συγκεκριμένες έννοιες. Προσπαθώντας να βρούμε όμορφα όστρακα στην ακτή. Εστιάζοντας πάρα πολύ πάνω τους. Χωρίς να δίνουμε προσοχή στην ίδια την ακτή... Στάσου ακίνητος... Κάνε λίγο πίσω... Αισθάνσου την αύρα... Αφηρημένη, συγκεκριμένη... Αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία... Αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα που παρέχει ο κόσμος και για τα δύο είδη ιδεών... Και αυτή η ικανότητα από μόνη της, εφιστά την προσοχή μας στην ουσία της ύπαρξης: Οτιδήποτε μπορεί να υπάρχει. Οτιδήποτε μπορεί να γίνει αντικείμενο της σκέψης. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα το οποίο δεν μπορεί να διατυπωθεί σε καμμία έννοια: Η μη-ύπαρξη...
Κοίτα!
Ο Παρμενίδης είναι ακόμα ζωντανός.
Και δεν παίζει πια στην ακτή.
Κοίτα!
Ο Παρμενίδης είναι ακόμα ζωντανός.
Και δεν παίζει πια στην ακτή.
Έχει ήδη αρχίσει να κολυμπάει!
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
