Relaxing and the illusion of Control... / Χαλαρώνοντας και η ψευδαίσθηση του Ελέγχου...

Photo by Spiros Kakos @ Pexels

Relax.

Nothing is under control...


Χαλάρωσε.

Τίποτα δεν είναι υπό έλεγχο...


[written on 7/2014]

Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Ταξινόμησε το!

Μια ομάδα εξελικτικών βιολόγων και οικολόγων έχει μια νέα ιδέα για το πώς οι επιστήμονες πρέπει να ταξινομήσουν τα είδη φυκών. [1] Άνθρωποι. Ταξινομούν τα πάντα. Για να τα καταλάβουν. Για να έχουν νόημα. Σε έναν κόσμο γεμάτο χάος και τάξη. Κοιτάζοντας μόνο το γαλήνιο γαλάζιο της οργισμένης αβύσσου. Μόνο επειδή φοβόμαστε να παραδεχτούμε τα τεράστια κύματα που έρχονται προς αυτούς... Και όταν έρθει ο θάνατος, έρχονται και οι αμφιβολίες της σοφίας.

(Πες μου πατέρα. Πώς μπορείς να ταξινομήσεις ένα θαύμα;)

Φύκια. Θάλασσα.

Το λίκνο του θανάτου είναι εκεί που πάντοτε ήταν.

Αταξινόμητο.

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Classify that!

A team of evolutionary biologists and ecologists has a new idea for how scientists should classify algae species. [1] Humans. Classifying everything. So that they understand them. So that they make sense. In a cosmos full of chaos and order. Looking only at the calm deep blue of the raging abyss. Only because we are afraid to admit the huge waves coming towards them... And when death comes, so come the doubts of wisdom.

(Tell me father. How can you classify a miracle?)

Algae. Sea.

The cradle of death is where you once used to be.

Unclassified.

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…

Philosophy Wire: Death of the cosmos!

Disease-spreading mosquitoes may be more likely to occupy areas impacted by human activities like pesticide use and habitat destruction, than they are areas less disturbed by humans, a recent study found. [1] There are no diseases but the ones we carry within us. We are the destroyers of the world. There is no death in the cosmos. Only our perception of dying. Look. A butterfly. It will die within a day (so long is your life, compared to the age of the cosmos). It knows it will live forever!

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…

Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Θάνατος του κόσμου!

Τα κουνούπια που εξαπλώνουν ασθένειες ενδέχεται να είναι πιο πιθανό να καταλάβουν περιοχές που επηρεάζονται από ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η χρήση φυτοφαρμάκων και η καταστροφή ενδιαιτημάτων, από ότι περιοχές που ενοχλούνται λιγότερο από ανθρώπους, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη. [1] Δεν υπάρχουν ασθένειες εκτός από αυτές που φέρουμε μέσα μας. Είμαστε οι καταστροφείς του κόσμου. Δεν υπάρχει θάνατος στον Κόσμο. Μόνο η αντίληψή μας για το θάνατο. Κοίτα. Μια πεταλούδα. Θα πεθάνει μέσα σε μια μέρα (τόσο μεγάλη είναι η ζωή σoy, σε σύγκριση με την ηλικία του κόσμου). Ξέρει ότι θα ζήσει για πάντα!

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Planning. Living. Playing…

New research from Stanford University has found that stress can hinder our ability to develop informed plans by preventing us from being able to make decisions based on memory. "We draw on memory not just to project ourselves backward into the past but to project ourselves forward, to plan," said Stanford psychologist Anthony Wagner, who is the senior author of the paper detailing this work, published April 2 in Current Biology. "Stress can rob you of the ability to draw on cognitive systems underlying memory and goal-directed behavior that enable you to solve problems more quickly, more efficiently and more effectively. [1] In a world of shadows. We like to plan forward. In a world of chaos. We envy those who live by a plan. Mindless creatures. Obedient to the world. Oh petty man. Who does dictate your footsteps? Why can’t you even speak without listening? Why can’t you ever laugh without crying? Planning plans while admiring chaos. Magnificent plans. Plans masqueraded in death. Plans disguised as life. Draw the curtain now. The play is over. But don’t go to pay respect to the actors. There are none. People come to you instead. Paying their respect. It was the best play they’ve seen. Only because you played so well. Without any rehearsal. Without any planning.

Ask yourself.

Would you cry if they clapped?

(Yes.)

(Out of terror….)

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…