Κρύα νερά που βυθίστηκαν στις πολικές περιοχές εκατοντάδες χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια της Μικρής Εποχής των Παγετώνων εξακολουθούν να επηρεάζουν τις τάσεις της θερμοκρασίας στα βάθη του Ειρηνικού ωκεανού. Ενώ οι διακυμάνσεις της θερμοκρασίας στα βάθη του Ειρηνικού είναι μικρές, αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη ποσότητα ενέργειας στο σύστημα της Γης. [1] Αυτό που έχει φύγει δεν είναι πια εδώ. Και όμως, εξακολουθεί να είναι. Το κρύο νερό στον πυθμένα της αβύσσου. Η θερμότητα του ήλιου έχει χαθεί προ πολλού. Το γέλιο των ανθρώπων που περπατούσαν κάποτε στη Γη πριν από πολύ καιρό. Τα βήματα των παιδιών στην παραλία που τώρα πια έχουν φύγει. Ο κόσμος γεμάτος δάκρυα. Και στη μέση του τίποτα, ένας Άνθρωπος. Ενθυμούμενος το τίποτα. Περπατώντας στην καυτή έρημο. Ψάχνοντας για μια παλιά χαμένη άβυσσο βυθισμένη σε σκοτεινά όνειρα… Κοιμάται τώρα... Κλαίει... Νιώθει τον ωκεανό που σχηματίζεται στα πόδια του... Ωμη δύναμη! «Ξύπνα»...
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
