Οι άνθρωποι τείνουν να θυμούνται καλύτερα πράγματα που ειπώθηκαν σε αυτούς με καθαρό τρόπο. Όταν ένας ομιλητής μιλάει γρήγορα ή μη καθαρά, οι ακροατές πρέπει να δουλέψουν πιο σκληρά για να αποκωδικοποιήσουν τι λέχθηκε. Έτσι περισσότερη πνευματική ενέργεια ξοδεύεται για την κατανόηση και δεν υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι πόροι στον εγκέφαλο για την καταγραφή της ανάμνησης. [1] Άκου τον άνεμο. Πλήρης και ολοκληρωμένος. Άκου τα κύματα. Ήρεμα. Γαλήνια. Άκου το τίποτα. Μέσα στην αγριεμένη θάλασσα. Σκοτώνοντας τον κόσμο. Βάζοντας φωτιά στο σύμπαν. Για να γεννηθεί μια πεταλούδα. Για νέα όμορφα λουλούδια που θα φυτρώσουν στη γη.
Ένα καλοκαιρινό απόγευμα.
Ένα καλοκαιρινό απόγευμα.
Ο ήλιος είναι τόσο ζεστός.
Άκου το αγριεμένο γρασίδι...
Ένα σεισμός διαμορφώνει τη γη…
Άκου το αγριεμένο γρασίδι...
Ένα σεισμός διαμορφώνει τη γη…
Δεν είναι ξεκάθαρο αρκετά;
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…