Μια μελέτη εντόπισε έναν νευρωνικό μηχανισμό στον άνθρωπο που μας επιτρέπει να κατανείμουμε την εμπειρία μας σε διακριτές μονάδες μνήμης. Σύμφωνα με την έρευνα, ο εγκέφαλος προσδιορίζει τις αλλαγές του περιβάλλοντος ως «σύνορα» στη ροή της εμπειρίας μας και τις χρησιμοποιεί για να κατακερματίσει την πορεία των γεγονότων σε μικρές μονάδες μνήμης που μπορούν να αποθηκευτούν μακροπρόθεσμα [1]. Ο μόνος τρόπος να κατανοήσουμε τον κόσμο στον πεπερασμένο εγκέφαλο μας είναι να τον κόψουμε σε τεμάχια καθώς το άπειρο δεν μπορεί να χωρέσει στο πεπερασμένο. Αν θα θέλαμε να καταλάβουμε το σύμπαν σαν σύνολο, θα έπρεπε να απορρίψουμε το ένα πράγμα που εκτιμούμε περισσότερο: το μυαλό μας. Ο κόσμος δεν μπορεί να χωρέσει σε κουτάκια. Μόνο το τίποτα μπορεί να αποδεχθεί και να χωρέσει τα πάντα… Μόνο το μηδέν μπορεί να χωρέσει το άπειρο… Μόνο ξεχνώντας μπορούμε να θυμηθούμε ξανά… Συνέχισε να κόβεις την πίττα σε μικρά κομμάτια. Μέχρι να φτάσεις να έχεις όλη την πίτα ολόκληρη πάλι…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
