Saturday, April 9, 2016

Εναντίον του Διαφωτισμού: Ο Διαφωτισμός δεν ήταν φως. Ο Διαφωτισμός είναι σκοτάδι.


Από τον 17ο αιώνα – την εποχή του René Descartes και του Benedict De Spinoza – η εναντίωση στη θρησκεία και η πίστη στη «λογική» είχε αρχίσει να είναι η νέα μόδα. [1] Στη συνέχεια κατά τη διάρκεια μας εποχής πολιτικών επαναστάσεων κατά την περίοδο 1789-1848, η αντίδραση στην κοσμική εξουσία έγινε και αντίδραση στην εκκλησία που τόσο καιρό είχε συγχρωτιστεί με την κοσμική εξουσία. [2] Τελικά και μετά από πολλές «μάχες», η επιστήμη φάνηκε να «κερδίζει». Όλοι πανηγύρισαν με την αλλαγή. Ταυτόχρονα με τον εκδημοκρατισμό του κόσμου, την αύξηση του ατομικισμού και την άρση των προνομίων των λίγων, η εκκλησία είχε ηττηθεί. Οι μάζες επιτέλους είχαν λόγο στα πράγματα και στη διακυβέρνηση του κόσμου. Και θα ήταν ένας λογικός κόσμος! Ο Διαφωτισμός κέρδισε.

Όμως…

Ήταν ο Διαφωτισμός διαφωτισμός ή απλά… συσκότιση; Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι μάζες είχαν τη σωστή απάντηση σε ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ φιλοσοφικό πρόβλημα; Τι θα δούμε αν δούμε συνολικά την ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού; Προόδευσε ο κόσμος «ξαφνικά» τον 19ο αιώνα ή είχε κάνει ένα δειλό βήμα προόδου χιλιάδες χρόνια πριν και έκτοτε απλά βρισκόταν σε μια συνεχή κατρακύλα;

Αρχαία Ελλάδα: Ο άνθρωπος αναρωτιέται για την ύπαρξη του. Γεννιέται η φιλοσοφία, το θέατρο, η τραγωδία, οι τέχνες, η γεωμετρία. Ο άνθρωπος ψάχνει, απορεί, σκέφτεται. Η φύση είναι στο κέντρο. Ο άνθρωπος απλά συμμετέχει στο θαύμα της ύπαρξης.

33 μ.Χ. Ένας άνθρωπος πεθαίνει για τις αμαρτίες όλων μας. Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει. Προσωρινά. Η αγάπη εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κέντρο ενός φιλοσοφικού συστήματος. Ο άνθρωπος μπορεί να γίνει Θεός. Μια νέα εποχή φάνηκε να ανατέλλει.

Προσωρινά. Τα χρόνια που ακολούθησαν οι άνθρωποι ξέχασαν τα διδάγματα αυτού του Ανθρώπου. Και μέρα με τη μέρα ο κόσμος γινόταν πιο σκοτεινός πάλι… Η Ρώμη έπεσε από τους βαρβάρους. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε από τους βαρβάρους. Και μετά από λίγο καιρό διαλύθηκε ολοκληρωτικά από τους άλλους βαρβάρους της Ανατολής.

Τα απομεινάρια του Χριστιανισμού ήταν αρκετά ισχυρά ώστε να δράσουν ως τα θεμέλια του Ευρωπαϊκού πολιτισμού [3], αλλά όχι τόσο ώστε να ανακόψουν την παλίρροια του σκότους που πήγαζε από την ψυχή των βαρβάρων, οι οποίοι ποτέ δεν έπαψαν να λατρεύουν το φεγγάρι και τον ήλιο αντί για τη εσωτερικό φως της ανθρώπινης ψυχής. Λίγοι πεφωτισμένοι (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) άγιοι άνθρωποι συνέχισαν να διακηρύττουν και να ζουν με βάση τα διδάγματα του Χριστού αλλά ελάχιστοι άκουγαν.

17ος αιώνας. Την εποχή της ανόδου της επιστήμης και της λογικής, λίγοι πρόσεξαν πως ένας από τους μεγαλύτερους σοφούς της εποχής του έμενε σιωπηλός. Ο Πασκάλ [Blaise Pascal] άκουγε αμίλητος τις υπεραισιόδοξες προβλέψεις των υπέρμαχων του ορθολογισμού για ένα λαμπρό μέλλον [4], χωρίς κανένας να του δίνει σημασία. Οι μάζες είχαν ήδη πάρει το δρόμο τους…

18ος αιώνας. Ιδρύεται η πρώτη Μεγάλη Στοά ελευθεροτεκτόνων (μασόνων). [12] Η νέα θρησκεία χωρίς Θεό απαιτούσε «χώρο». [13] Λίγοι φωτισμένοι άνθρωποι επεσήμαναν το ορθό της πίστης σε ένα Θεό (βλ. Νεύτωνας) αλλά οι πολλοί ήταν ήδη πολύ ενθουσιασμένοι για να ακούσουν. Κάποιοι λίγοι υπαινίχθηκαν όρια στην παντοδυναμία της λογικής (βλ. Καντ) αλλά ελάχιστοι πρόσεχαν. Φιλόσοφοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν με σθένος πως όλα πρέπει να βασίζονται στη λογική και όχι στην πίστη. Την εποχή της εδραίωσης της επιστήμης και της λογικής, πολλοί ενθουσιάστηκαν με τον Ρουσσώ [Jean-Jacques Rousseau] όταν μιλούσε εναντίον της εκκλησίας αλλά λίγοι έδωσαν σημασία στο ότι ο ίδιος μιλούσε εναντίον της επιστήμης λες και ήταν το μεγαλύτερο κακό που υπήρξε. [5] (για αυτό οι σοφοί άνθρωποι πρέπει να μιλάνε απλά στους ηλίθιους, γιατί οι τελευταίοι θα πάρουν ό,τι τους βολεύει και θα πετάξουν τα υπόλοιπα) Ο άνθρωπος θεωρούνταν πλέον tabula rasa και έπρεπε να διδαχθεί το μηδενισμό, έπρεπε να μάθει πως είναι ένα απλό γρανάζι στον τεράστιο μηχανισμό του άψυχου σύμπαντος.

19ος αιώνας. Η εποχή των επαναστάσεων ενάντια στο κατεστημένο, μέρος του οποίου ήταν και η εκκλησία. Η εποχή της απόλυτης αισιοδοξίας. Η εποχή του κουμμουνισμού. Η εποχή της λογικής. Ο Νίτσε [Friedrich Wilhelm Nietzsche], έγραφε πως ο Θεός πέθανε και όλοι πανηγύριζαν. Λίγοι κατανόησαν πως ο Νίτσε έγραφε αυτή τη φράση ως κραυγή αγωνίας για το μέλλον του κόσμου και όχι ως κραυγή θριάμβου για την επιστήμη, την οποία μισούσε τόσο όσο και τον ορθολογισμό. (ιδρυτής του ιρρατιοναλισμού γαρ) [4]

Σίγουρα η εκκλησία έκανε λάθη. Όμως τα λάθη αφορούσαν στο ότι ΔΕΝ ακολούθησε τις διδαχές του Χριστού και όχι στο ότι τις ακολούθησε! Δυστυχώς λίγοι το είδαν αυτό και οι ορδές των βαρβάρων είδαν μια τέλεια ευκαιρία να εκφράσουν το μίσος τους με αποτέλεσμα η λογική «Πονάει χέρι, κόβει κεφάλι» να επικρατήσει. Η Πόλη έπεσε. Κέρδισαν οι βάρβαροι. Τώρα απλώς εδραιωνόταν η κυριαρχία τους. Τα ποιήματα του Μαρξ στον Σατανά και η εικόνα του Λούσιφερ στο εξώφυλλο της πρώτης Εγκυκλοπαίδειας του Ντιντερό [Diderot] δείχνουν ξεκάθαρα το ύφος αυτής της νέας αντι-Χριστιανικής εποχής. Τα μαζικά πειράματα ευγονικής της Δύσης, πολύ πριν τον Χίτλερ (και τα οποία ουσιαστικά συνεχίζονται και σήμερα) δείχνουν πως οι βάρβαροι έχουν κερδίσει. Και η συμμετοχή του υπεύθυνου της προεκολογικής εκστρατείας της Κλίντον το 2016 σε σατανιστικά δείπνα μαζί με άλλα εξέχοντα μέλη της κοινωνίας, όσο και να θέλει το κατεστημένο να τα μεταμφιέσει ως "τέχνη", δείχνουν ότι αυτή η εποχή του στκότους καλά κρατεί. Η νέα δύναμη είναι ο λαός. Και ο λαός θέλει την καταστροφή κάθε τι παλιού. Όχι γιατί είναι λάθος. Αλλά απλά επειδή είναι παλιό. Ο Θεός, το Ένα, η κοινωνία πέθαναν. Τώρα το άτομο (ή η φύση) είναι ο νέος θεός.

Πίστη στη δυνατότητα ελέγχου των πραγμάτων. Αυτός ήταν ο θεμέλιος λίθος της μαγείας. Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος της επιστήμης. Από το Ρομαντισμό [6] στον Κουμμουνισμό [7] η απόσταση είναι μικρή. Όταν ο κόσμος έχει περισσότερα αυτοκίνητα, γιατί να ακούσει «τρελούς» όπως ο Κίρκεγκαρντ [Søren Aabye Kierkegaard] ή ο Σεστώφ [Lev Isaakovich Shestov]; Η ιδεολογική νίκη του κουμμουνισμού [8] εδραίωσε την καταβαράθρωση της εκκλησίας και του χριστιανισμού που τόσοι και τόσοι θεωρούν ως το «απόλυτο κακό» ενώ στην πραγματικότητα αποτέλεσε τη βάση του πολιτισμού στο δυτικό κόσμο. Η μαγεία και η πίστη σε φανταστικά πράγματα (π.χ. παράλληλα σύμπαντα, πεδία [9] κλπ) νίκησε την απλή, πρωτόγονη και εντελώς ειλικρινή αποδοχή των εμπειρικών δεδομένων [10] (βλέπω την ανάσταση, ζω θαύματα, αισθάνομαι το Θεό, αισθάνομαι ότι υπάρχω ως συνειδητό ον, αισθάνομαι ότι έχω ελεύθερη βούληση κλπ). Η πίστη σε μια νέα ηθική ήρθε στο προσκήνιο. Μια νέα ηθική όπου ο άνθρωπος ως άτομο είναι ο νέος θεός. Το καλό της κοινότητας ή του κόσμου λίγη σημασία έχουν μπροστά στη σημασία της «ελευθερίας» του ατόμου. Και φυσικά χωρίς κάποιον να θέτει τα θεμέλια, ο καθένας θέτει τα δικά του. Η πίστη στη Λογική επανήλθε. Όμως ο κόσμος είχε ξεχάσει πως η λογική όπως τη θεμελίωσε ο Αριστοτέλης οδηγούσε στο συμπέρασμα πως υπάρχει Πρώτο Κινούν. Έχοντας ξεχάσει πως ο Χριστιανισμός βοήθησε στη δημιουργία των πανεπιστημίων όπως τα ξέρουμε σήμερα (και μέρος των οποίων ήταν και πολλοί άθεοι, όπως ο Adam Weishaupt) και αποτέλεσε τη βάση του Ουμανισμού στην Ευρώπη [11], οι άνθρωποι «άρχισαν» να πιστεύουν στην ελευθερία της διαφορετικότητας της άποψης εις το όνομα της… διαφορετικότητας. Αρκεί βέβαια η άλλη άποψη να ήταν μη-χριστιανική. [διάβασε Φιλοσοφία της Επιστήμης και της Θρησκείας, Harmonia Philosophica για τις ψεύτικες περιπτώσεις της Υπατίας και του Γαλιλαίου] Ο κόσμος άρχισε να γίνεται πιο λογικός και ξεχάσαμε πως τα πλέον σημαντικά πράγματα στον κόσμο – αγάπη, συναίσθημα, φαντασία, έμπνευση, αποδοχή, συγχώρεση, αξιώματα, η τέχνη, η (αυτοαναφορική) συνείδηση, η ηθική, η ζωή η ίδια - δεν βασίζονται στη λογική.

Όλοι θεωρούν ότι ο διαφωτισμός έδειξε το δρόμο προς την πρόοδο (μια καθόλα χριστιανική έννοια παρεμπιπτόντως) μέσω της επιστροφής στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, χωρίς να αναρωτιούνται για το προφανές: αν οι αρχαίοι Έλληνες είχαν όλες τις λύσεις γιατί είχαν τόση καταπίεση, διακρίσεις, προβλήματα; (για να μην αναφέρω τη… θρησκεία) Όλοι θεωρούν ότι ο διαφωτισμός έδειξε το δρόμο προς την ελευθερία του ατόμου, χωρίς να αναρωτιούνται για το προφανές: ελευθερία ποιανού ατόμου από τι; Όλοι είμαστε μέρη του κόσμου (Ένα, Θεός). Πως μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι από Αυτόν; Όλοι θεωρούν ότι ο διαφωτισμός έδειξε το δρόμο προς το φως. Αλλά από πότε το φως των αστεριών τη νύχτα έχει λογική; Όλοι θεωρούν ότι ο διαφωτισμός έδειξε το δρόμο προς τη λογική. Όμως ποια είναι η λογική πίσω από ένα δάκρυ αγάπης; Όλοι θεωρούν ότι ο διαφωτισμός έδωσε τέλος στην «αρρώστια» της πίστης. Αλλά τι κάνει άραγε ο επιστήμονας που πιστεύει στην ορθότητα των αξιωμάτων της επιστήμης του; Και πόσο κακή είναι η πίστη στον άνθρωπο και στην αγάπη; Πόσες «αποδείξεις» θέλουμε για να την πιστέψουμε; Η εξέλιξη της σκέψης σίγουρα είναι καλό πράγμα. Ωστόσο πρέπει να γίνεται σταδιακά και ελεγχόμενα, υπό το κράτος της λογικής και της ευθυκρισίας και όχι υπό τους αλαλαγμούς μίσους μιας κοινωνικής ομάδας (αντι-Χριστιανοί) εναντίον των άλλων.

Οι μάζες κέρδισαν. Και επέβαλλαν τη δική τους παράλογη λογική ως τη μοναδική έγκυρη λογική. Ο κόσμος έγινε πάλι ψυχρός όπως ήταν στην αρχή του πολιτισμού. Τον φωτίζει το φεγγάρι και ο άνθρωπος σαν θηρίο τριγυρνά στο δάσος, ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει αλλά ήδη νεκρός.

Παμμέλανας ζόφος αγκάλιασε το φως.
Και του έκλεψε το όνομα…


Βιβλιογραφικές αναφορές
  1. Επιστήμη και Θρησκεία – Μια ιστορική προσέγγιση, John Hedley Brooke, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2008. [σ. 165]
  2. Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848, E.J. Hobsbawm, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα, 2008. [σ. 308-329]
  3. Μεσαίωνας - Μια φωτεινή εποχή! [Harmonia Philosophica]
  4. Παπανούτσος, «Φιλοσοφικά Προβλήματα», εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, δεύτερη έκδοση, Αθήνα, Ελλάδα, 1978. [σ. 213-215]
  5. Philosophy Wire: Science, Prometheus, Rousseau
  6. Ρομαντισμός – Εικονογραφημένος οδηγός, Duncan Heath and Judy Boreham, έκδοση εφημερίδας Τα Νέα, Αθήνα, 2011.
  7. Μαρξισμός – Εικονογραφημένος οδηγός, Rupert Woodfin και Oscar Zarate, έκδοση εφημερίδας Τα Νέα, Αθήνα, 2011.
  8. Why Communism WON after all… Why are YOU here today? Do you feel God? [Harmonia Philosophica]
  9. Zeus exists, so do atoms… [Harmonia Philosophica]
  10. Φιλοσοφία της Επιστήμης και της Θρησκείας. [Harmonia Philosophica]
  11. Βυζάντιο – Η Χιλιόχρονη Ελληνική Αυτοκρατορία [Harmonia Philosophica]
  12. Freemasonry, Wikipedia
  13. The age of Enlightenment and Freemasonry, by W. Bro. Ronald Paul Ng
Σημαντική σημείωση: Αν και οι γενικεύσεις πρέπει να αποφεύγονται, συνήθως αποτελούν το μοναδικό εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στην ανάλυση ενός τόσο ευρέως τμήματος της ανθρώπινης ιστορίας, όπως είναι η εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης αναφορικά με την πίστη στο Θεό. Πολλές φορές το δέντρο σε κάνει να χάνεις το δάσος. Αν κάποιος επιθυμεί ψάξει το ζήτημα περαιτέρω και εις μεγαλύτερο βάθος, μπορεί να ξεκινήσει από το άρθρο Φιλοσοφία της Επιστήμης και της Θρησκείας ή να αναζητήσει τη Λίστα των Άρθρων της Harmonia Philosophica εδώ και εδώ.


Φωτογραφίες, έμπνευση και λοιπές πληροφορίες από…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...