Απολιθωμένα νεογέννητα, σπασμένα αυγά και κελύφη αυγών διατηρούνται μαζί μέσα σε κεχριμπάρι παρέχοντας τις πρώτες άμεσες αποδείξεις για το πως τα έντομα έσπαγαν το φράγμα που τους χώριζε από τη ζωή και έκαναν τα πρώτα τους βήματα σε ένα αρχαίο δάσος 130 εκατομμυρίων ετών. [1] Αγαπάμε να κοιτάμε στιγμές «παγωμένες στο χρόνο». Πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε - παρότι δεν μπορούμε ποτέ να καταλάβουμε γιατί - ότι ο κόσμος είναι κατασκευασμένος από τέτοιες στιγμές. Πιστεύουμε σε αυτόν τον μαγικό ποταμό, για τον οποίο μίλησε ένας σοφός πριν από πολύ καιρό. Και όμως, χάσαμε αυτό που προσπαθούσε να πει. Κοιτάζοντας το δάχτυλο αντί να κοιτάμε το φεγγάρι. Δεν υπάρχει καμμία μοναδική εμπειρία που μπορούμε να βιώσουμε μέσα σε αυτό τον ρέοντα ποταμό. Δεν μπορούμε ποτέ να εισέλθουμε ξανά στον ποταμό. Όχι γιατί ο ποταμός αλλάζει. Αλλά επειδή εμείς είμαστε αυτός ο ποταμός. Κοίτα τα κύματα. Ατένισε τη βαθιά άγνωστη άβυσσο. Μόνο μια σταγόνα μέσα της μπορεί να την καταλάβει τόσο καθαρά...
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…