Βλέπετε ο επιστήμονας σήμερα δεν κοπιάζει για αυτό που γνωρίζει. Απλά διαβάζει όλα όσα έχουν ανακαλύψει οι προηγούμενοι και πατώντας σε ώμους γιγάντων κάνει τα δικά του. Μέχρι το πανεπιστήμιο γνωρίζει ήδη όλα όσα ήξεραν οι κορυφαίοι επιστήμονες του προηγούμενου αιώνα χωρίς να ιδρώσει καν. Με μια τέτοια δύναμη γλυκαίνεται. Τρελαίνεται. Μπορεί να πάει παρακάτω! Να φτιάξει κάτι άλλο! Δεν έχει σημασία τι! Δεν σκέφτεται καν το αν πρέπει να σεβαστεί ή όχι κάποιες κόκκινες γραμμές γιατί δεν πέρασε από χρόνια δυσκολιών να φτάσει εκεί που έφτασε ώστε ταυτόχρονα με τη δύναμη να αποκτήσει και ταπεινότητα. Οι γνώσεις του αυξήθηκαν εκθετικά μαζί με την έπαρση του. Αντίστοιχα ο ιερέας σήμερα δεν κοπιάζει να 'αγιάσει' ή να φτάσει μετά από χρόνια δοκιμασιών και κόπων σε κάποιο επίπεδο πνευματικότητας που θα του επιτρέψει να καθοδηγεί με ταπεινότητα άλλους. Διαβάζει όλα όσα έχουν γράψει οι Πατέρες της Εκκλησίας και σε λίγα χρόνια είναι έτοιμος να παίξει το ρόλο του, αραδιάζοντας βαθυστόχαστες ατάκες παλιών σοφών. Η μεγαλύτερη δυσκολία που έχει ζήσει; Οι εξετάσεις στη σχολή. Και αν βαρεθεί, ε, απλά φεύγει. Όμως οι άγιοι άνθρωποι του παρελθόντος πέρασαν από την κόλαση για να γίνουν αυτό που έγιναν. Για αυτούς δεν ήταν θέμα διαβάσματος σε ένα πανεπιστήμιο αλλά θέμα βιώματος. Για αυτούς ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου. Και πως μπορείς να παραιτηθείς από τη ζωή σου ή να αρνηθείς το θάνατο σου;
Τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ. Όπως ειπώθηκε παραπάνω, μπορούμε να συνεχίσουμε αενάως να καταγράφουμε παραδείγματα ανθρώπων που επέλεξαν τον εύκολο δρόμο και αποδέχθηκαν κληρονομημένη δύναμη, όντας αλαζόνες μετά εξ' αιτίας αυτού. Ο σωστός πρόεδρος μιας εταιρίας έχει περάσει από πολλά μέχρι να φτάσει στη θέση του. Έχει περάσει χρόνια σε χαμηλόβαθμες θέσεις, χρόνια προσπάθειας και δυσκολιών. Κέρδισε τη θέση του. Για έναν τέτοιο πρόεδρο δεν έχει καν νόημα να τον ρωτήσεις αν σκέφτεται να φύγει και να πάει αλλού. Ένας τέτοιος πρόεδρος είναι τέλειος πρόεδρος. Αλλά σήμερα οι πρόεδροι επιλέγονται. Με την ίδια ευκολία που αγοράζεις όπλο στο σούπερ μάρκετ. Και με αυτό μπορείς να σκοτώσεις. Όμως ο δάσκαλος καράτε που έχει μάθει μετά από χρόνια εξάσκησης να σκοτώνει με τα χέρια του, ποτέ δεν το κάνει. Γιατί τα χρόνια που χρειάστηκαν να αποκτήσει αυτή τη δύναμη τον έκαναν και σωστό άνθρωπο και όσον αφορά τη χρήση της.
Οι αλχημιστές είχαν λόγο που απαιτούσαν χρόνια μαθητείας σιωπηλής για να φτάσει κάποιος σε ένα ελάχιστο επίπεδο να αρχίσει να κάνει δικά του πειράματα. Ο Πυθαγόρας το ίδιο. Φοβού τον εύκολο δρόμο. Οδηγεί σε τέρατα. Μάθε αυτό που μαθαίνεις μόνος σου. Και μόνο όταν κοπιάσεις τόσο ώστε να το κάνεις κτήμα σου, τόλμησε να μιλήσεις σε άλλους για αυτό.
Μέχρι τότε...
Αποποιήσου την κληρονομιά σου.
Και σκάσε.
(Έμπνευση θέματος από τον λόγο του Ίαν Μάλκομ, στο βιβλίο Jurrasic Park του Michael Crichton)
