Wednesday, August 26, 2020

Ο Χριστός δεν υπήρξε! Πιστεύεις ακόμα;

Πολλή (και πολύ) συζήτηση έγινε πρόσφατα στο ελληνικό Facebook για ένα ιερωμένο ο οποίος ήταν διάσημος και αποφάσισε να πάψει να είναι ιερέας. Μια επιλογή που δίχασε και προκάλεσε είτε σχόλια θετικά είτε αρνητικά. Δεν θα σταθώ στη συζήτηση του αν ένας ιερέας που κάνει κάτι τέτοιο πράττει σωστά ή όχι. Ενστικτωδώς σκεπτόμενος θεωρώ πως μια τέτοια πράξη ενέχει περισσότερο το στοιχείο της δειλίας, όπως ανέφερε ένας φίλος μου, παρά το στοιχείο εκείνο που θα προκαλέσει το θαυμασμό μας. Ούτως ή άλλως δεν τον ήξερα τον άνθρωπο οπότε η κρίση μου και περιττεύει και λανθασμένη μπορεί να είναι.

Η αποχώρηση αυτή μου προκάλεσε σκέψεις για ένα άλλο πολύ πιο σημαντικό θέμα: Το τι επιπτώσεις έχει η πτώση ενός ειδώλου στους ανθρώπους που τον ακολουθούσαν και τον πίστευαν σαν καθοδηγητή τους στη ζωή. Μπορεί να φαίνεται αστείο, αλλά πολλοί άνθρωποι αναζητούν μια τέτοια καθοδήγηση. Πολλές φορές έχω ακούσει να μιλάνε για κάποιον ιερέα με όρους του τύπου "Είναι καλός, έλα να τον ακούσεις" ή "Είναι φωτισμένος άνθρωπος" κλπ. Τι λένε οι ίδιοι άνθρωποι όταν αυτός ο ιερέας τα παρατάει; Καταρρέει το σύστημα τους; Απλά... πάνε στον επόμενο; Και ανεξάρτητα από αυτό, οι απόψεις που είχαν και τις οποίες είχαν βασίσει στο... προηγούμενο είδωλο τους, έχουν παραμείνει ως αγαπημένες απόψεις; Αν ναι, τότε τι ρόλο έπαιξε αυτό το είδωλο στη ζωή τους; Αν όχι, τότε τι ρόλο έπαιξαν αυτές οι απόψεις στη ζωή τους;

Αυτά τα ερωτήματα μπορεί να φαίνονται αστεία ή και λίγο σοβαρά - ειδικά για αυτούς που ακολουθούν τέτοια είδωλα - αλλά μπορεί να γίνουν ακόμα πιο σοβαρά διαλέγοντας κάποιο άλλο παράδειγμα: Τον Χριστό.

Πολλοί χριστιανοί λένε ότι πιστεύουν γιατί πιστεύουν στη Χριστό. Τι σημαίνει αυτό αλήθεια; Ότι η πίστη τους βασίζεται στην Ανάσταση Του, την οποία έχουν πιστέψει πέραν πάσης αμφιβολίας; Άρα αν με κάποιον τρόπο πάνε πίσω στο χρόνο και ανακαλύψουν (υποθετικά μιλώντας) ότι η Ανάσταση ήταν ένα περίπλοκο ψέμα, τότε θα έπαυαν να είναι Χριστιανοί; Ή αν ο Χριστός ξαφνικά άρχιζε να λέει βλακείες (πάλι, υποθετικά μιλώντας), αυτοί θα ακολουθούσαν τις βλακείες αυτές κατά γράμμα επειδή τις λέει Αυτός; Τι σημαίνει να έχεις μια πίστη βασισμένη στην πίστη σου σε κάποιον, ακόμα και αν αυτός ο κάποιος είναι ο Θεός;

Για εμένα, η πολλή πίστη είναι ένδειξη λίγης πίστης.
Στον εαυτό σου.

Αν πιστεύεις το "αγαπάτε αλλήλους" οφείλεις να το κάνεις όχι επειδή το είπε κάποιος άλλος, αλλά επειδή το άκουσες, το επεξεργάστηκες και αποφάσισες πως συμφωνείς μαζί του και το ενσωμάτωσες στη ζωή σου. Και το ενδιαφέρον είναι πως αν έκανες τα παραπάνω, δεν έχει πλέον καμμία σημασία που το άκουσες ή ποιος το είπε! Ο σπόρος που έσπειρε ο Χριστός, αν τελικά φυτρώσει, είναι του καθενός μας. Δεν ανήκει πλέον στο Χριστό με την έννοια που ανήκει σε κάποιον ένας ανόητος ο οποίος τον ακολουθεί χωρίς νου και γνώση. Αν πιστεύεις στα διδάγματα του Χριστού, τότε δεν έχει καμμία σημασία αν Αυτός υπήρξε καν! Πόσο μάλλον αν σταυρώθηκε, αν έκανε αυτά που λένε ότι έκανε κλπ. Γιατί πλέον αυτή η αγάπη είναι κτήμα σου και εσύ πλέον είναι ο αυτόφωτος φορέας της. Από επιλογή σου. Και με μηχανή του χρόνου να γυρίσεις και να δεις ότι δεν υπήρξε καν ο Χριστός (η μόνιμη ονείρωξη των hardcore άθεων), οι χριστιανικές σου αξίες δεν θα επηρεαστούν ούτε θα έπρεπε να επηρεαστούν. Αν συνέβαινε αυτό, τότε δεν θα ήταν και πολύ αληθινά αξίες σου.

Ας αφήσουμε λοιπόν τα ψεύτικα είδωλα.
Ας πάψουμε να τα ακολουθούμε.
Ας αναρωτηθούμε απλά και ειλικρινά.

Εμείς... θα μας ακολουθούσαμε;

Από την άλλη μπορεί να λέω και βλακείες.
Ποιος σου είπε να με ακολουθήσεις;


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...