Βιολόγοι καλλιέργησαν ιστό αμφιβληστροειδούς από το μηδέν για να προσδιορίσουν πως αναπτύσσονται τα κύτταρα που επιτρέπουν στους ανθρώπους να δουν το χρώμα. [1] Η επιστήμη εργάζεται για να δει τι μπορούμε να δούμε. Αλλά και πάλι, η ίδια η επιστήμη είναι τυφλή σε αυτό που είναι προφανές και σε ένα μικρό παιδί. Δεν είναι τα κύτταρα που βλέπουν τα χρώματα. Είναι η ψυχή. Φαντάσου ένα κόσμο κενό ανθρώπων αλλά γεμάτο ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Θα ισχυριζόσουν ποτέ ότι ο Κόσμος αυτός έχει την αίσθηση του χρώματος; Κοίτα το σπουργίτι να πετάει μακριά. Αλλά πρόσεχε. Μην πάρεις φωτογραφία. Επειδή η φωτογραφία θα αξιώσει μία ψυχή. Όχι την ψυχή του σπουργιτιού. Αλλά τη δική σου... Και το σπουργίτι θα συνεχίσει να πετάει... Για όσο χρονικό διάστημα ονειρεύεται ένα παιδί...
ΥΓ. Το προαναφερθέν παράδειγμα είναι μια ακατέργαστη προσπάθεια να δείξουμε τη ρηχότητα του υλισμού. Αλλά είναι λιγότερο ακατέργαστη από την γελοία προσπάθεια να περιγράψουμε την ευχαρίστηση να αισθανόμαστε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο κατά τη διάρκεια ενός ηλιόλουστου απογεύματος μόνο με υλιστικούς όρους. Ο υλισμός σήμερα έχει διαδοθεί σε απίστευτο βαθμό και δυστυχώς η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να είναι τόσο λεπτή όσο θα ήθελα. Δεν υπάρχει λεπτότητα στην καταπολέμηση ενός άγριου (γελοίου) δράκου.
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
ΥΓ. Το προαναφερθέν παράδειγμα είναι μια ακατέργαστη προσπάθεια να δείξουμε τη ρηχότητα του υλισμού. Αλλά είναι λιγότερο ακατέργαστη από την γελοία προσπάθεια να περιγράψουμε την ευχαρίστηση να αισθανόμαστε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο κατά τη διάρκεια ενός ηλιόλουστου απογεύματος μόνο με υλιστικούς όρους. Ο υλισμός σήμερα έχει διαδοθεί σε απίστευτο βαθμό και δυστυχώς η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να είναι τόσο λεπτή όσο θα ήθελα. Δεν υπάρχει λεπτότητα στην καταπολέμηση ενός άγριου (γελοίου) δράκου.
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…