Νέα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η ανατροφοδότηση, και όχι τα αποδεικτικά στοιχεία, είναι που ενισχύει την αίσθηση βεβαιότητας των ανθρώπων όταν μαθαίνουν νέα πράγματα ή προσπαθούν να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος. [1] Στην αρχή δεν γνωρίζαμε τίποτα. Αλλά κάποτε ξεκινήσαμε να πιστεύουμε πράγματα. Ξέραμε ότι ήταν σωστά λόγω της ανατροφοδότησης που πήραμε. Μια ανατροφοδότηση που έρχεται από το τίποτα, όπως και οι αρχικές μας άλλωστε πεποιθήσεις. Ανύπαρκτα όντα. Προσπαθώντας να πείσουν το εαυτό τους ότι υπάρχουν. Σε ένα κόσμο γεμάτο από τίποτα, αρχίσαμε να βλέπουμε πράγματα. Και επαληθεύαμε τον εαυτό μας ότι είμαστε σωστοί σε ό,τι κοιτούσαμε. Περπατώντας σε ένα πέπλο κενού. Χορεύοντας στα όρια του. Φοβόμαστε την κατάρρευση. Μόνο επειδή δεν θυμόμαστε πώς φτάσαμε εκεί εξ’ αρχής. Πίστεψε ότι θα πεθάνεις. Σταμάτα να πιστεύεις στον εαυτό σου. Και θα ανακαλύψεις πως υπάρχεις… Πέφτοντας στο κενό… Από εκεί όπου δεν ήσουν ποτέ…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…