Πώς μπορούμε να αποφασίσουμε ποια είδη να αναστήσουμε; Η ανάσταση εξαφανισμένων ειδών - μέσω τεχνολογιών αιχμής, όπως η γονιδιακή επεξεργασία – θα έπρεπε να γίνεται για πρόσφατα εξαφανισμένα είδη αντί αρχαίων, σύμφωνα με ένα βιολόγο διατήρησης. Προτείνει ότι είδη που έχουν εξαφανιστεί εδώ και καιρό, όπως το μαλλιαρό μαμούθ, δεν θα ήταν ο καλύτερος στόχος των προσπαθειών για την επαναφορά ειδών. [1] Θέλουμε να επαναφέρουμε εξαφανισμένα είδη. Θέλουμε να γίνουμε θεοί. Απλά και μόνο για να δείξουμε πως μπορούμε. Δεν θέλουμε όμως να φέρουμε πίσω τους δεινόσαυρους. Φοβόμαστε τις κραυγές τους. Τρέμουμε τη δύναμη τους. Γιατί είναι μια δύναμη που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Φοβισμένοι θεοί. Ρώτα ένα βακτηρίδιο. Δεν φοβάται μήπως έρθουν οι δεινόσαυροι. Δεν το νοιάζει καν. Φοβόμαστε μήπως η πραγματική δύναμη δεν κρύβεται στο τι κάνουμε αλλά στο τι δεν κάνουμε. Φοβόμαστε μήπως ο Θεός κρύβεται στην ίδια μας την ύπαρξη και όχι στο πως την ερμηνεύουμε. Κοίτα το χώμα. Ο Θεός κρύβεται στη λάσπη. Όπως ένας χριστιανός που δεν φοβάται μην πεθάνει, έτσι και το βακτηρίδιο δεν φοβάται μην το πατήσει ένας βροντόσαυρος. Η δύναμη της ύπαρξης είναι ωμή. Και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αποδεχτείς. Αυτό έκαναν οι δεινόσαυροί, αλλά και οι χριστιανοί. Για αυτό ακόμα μας τρομάζουν και οι δύο, αν και είναι από καιρό νεκροί…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…