Όλοι αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε με βάση τις δυνατότητες που έχουμε. Αν σκεφτόμαστε για το φόβο, αυτό σημαίνει ότι ο φόβος "υπάρχει"; Και αν από την άλλη δεν μπορούμε να σκεφτούμε ή να αισθανθούμε κάτι, αυτό σημαίνει πως αυτό ανήκει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας; Πως μπορεί κάτι που δεν υπάρχει να αποτελέσει μέρος της σκέψης μας; Τι σημαίνει η αδυναμία μας να σκεφτούμε κάτι; Στον Όμηρο δεν υπήρχε ο διαχωρισμός μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Οι αρχαίοι είχαν μια πιο συνεπή αίσθηση της πραγματικότητας σαν Ένα, σε σχέση με εμάς που θέλουμε όλα να τα διασπάμε σε έννοιες "κατανοητές"... Φοβόμαστε ακόμα και την ιδεά του "δεν κατανοώ κάτι" και για αυτό θεωρούμε τη γυναίκα που δεν αισθάνεται το φόβο σαν "μη φυσιολογική"...
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας...
