Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Παλαιές ιστορίες. Ξεχασμένες ιστορίες.

Photos by Spiros Kakos

Πριν από πολύ καιρό, τέσσερα γιγαντιαία όντα έφτασαν στη νοτιοανατολική Αυστραλία. Τρία βγήκαν προς τα άλλα μέρη της ηπείρου, αλλά το ένα έμεινε στη θέση του. Το σώμα του μετασχηματίστηκε σε ένα ηφαίστειο που ονομάζεται Budj Bim, και τα δόντια του έγιναν η λάβα που το ηφαίστειο φτύνει. Τώρα, οι επιστήμονες λένε ότι αυτή η ιστορία - που εiπώθηκε από τους Αβορίγινες της περιοχής της Γκουντιμάμαρα - μπορεί να έχει κάποια βάση στην πραγματικότητα. [1] Αλαζόνες άνθρωποι. Διηγούνται ιστορίες. Χωρίς να πιστεύουν στις παλιές ιστορίες που έχουν ακούσει. Σύντομα οι αλαζόνες αυτοί άνθρωποι θα πεθάνουν. Σύντομα θα εμφανιστούν άλλοι αλαζονικοί άνθρωποι. Και θα πουν τις δικές τους ιστορίες. Και θα αρνηθούν τις ιστορίες που άκουσαν. Ω, αγαπητοί άνθρωποι. Γιατί δεν πιστεύετε στη βροχή και στα σύννεφα; Γιατί δεν βλέπετε το πρόσωπό σας στη Γη; Ακούστε τον άνεμο. Δεν είναι ο κόσμος που μιλάει. Είστε εσείς που αρνείστε να μιλήσετε...

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Old stories. Long gone.

Photos by Spiros Kakos

Long ago, four giant beings arrived in southeast Australia. Three strode out to other parts of the continent, but one crouched in place. His body transformed into a volcano called Budj Bim, and his teeth became the lava the volcano spat out. Now, scientists say this tale—told by the Aboriginal Gunditjmara people of the area—may have some basis in fact. [1] Arrogant men. Telling stories. Not believing old stories they have heard. Soon the arrogant men will die. Soon other arrogant men will appear. And they will tell stories of their own. And they will deny the stories they’ve heard. Oh, dear men. Why don’t you believe in the raining clouds? Why don’t you see your face in the Earth? Listen to the wind. It is not the cosmos talking. It is you denying to ever speak…

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…

Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Γιατί αποτυγχάνουμε; Γιατί όχι;

Έρευνα με επικεφαλής τους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου έδωσε νέα στοιχεία για το γιατί οι άνθρωποι συχνά κάνουν τα μη ρεαλιστικά σχέδια που είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Behavioral Brain Research, ανέλυσε τη σύνθετη σχέση μεταξύ ανταμοιβής και προσπάθειας για την επίτευξη στόχων και εντόπισε δύο κρίσιμα στάδια στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν οι άνθρωποι αποφασίζουν πρώτα τι πρέπει να κάνουν, υποκινούνται από τις ανταμοιβές. Ωστόσο, από τη στιγμή που αρχίζουν να θέτουν τα σχέδια τους σε δράση, η εστίασή τους στρέφεται στην ένταση της προσπάθειας που πρέπει να καταβάλουν ώστε να τα επιτύχουν. [1] Αποτυχία. Επιτυχία. Στο τέλος θα βρέξει. Στο τέλος η λάμψη θα λάμψει ξανά. Στο τέλος οι επιτυχημένοι θα θαφτούν μαζί με τους αποτυχημένους. Και το σύμπαν θα κλάψει. Και το σύμπαν θα γελάσει. Ω, αγαπητά παιδιά. Γιατί φοβόσασταν να πεθάνετε; Γιατί δεν θέλατε απλά να βγείτε έξω και να παίξετε και να κλάψετε;

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Why do we fail? Why should we not?

Research led by scientists at Queen Mary University of London has provided new insights into why people often make unrealistic plans that are doomed to fail. The study, published in the journal Behavioural Brain Research, analyzed the complex relationship between reward and effort in achieving goals, and identified two critical stages in the decision-making process. The researchers found that when people first decide what to do they are motivated by rewards. However, once they begin to put plans into action, their focus turns to the difficulty of the effort they need to put in. [1] Failing. Succeeding. At the end it will rain. At the end the shine will shine again. At the end the successful will be buried along the failed ones. And the universe will cry. And the universe will laugh. Oh, dear children. Why were you afraid to die? Why didn’t you just want to go out and play and cry?


(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…

Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Μαμά…

Photo by Spiros Kakos @ Pexels

Το άγχος στα μικρά παιδιά που διαχωρίζονται από τους γονείς τους μπορεί να μεταβάλλει τα γονίδια. [1] Επιστήμη. Η τέχνη του προφανούς. Ένα παιδί που τρέχει μακριά. Από τους γονείς του που βρίσκονται στο έδαφος. Αλλά δεν μπορεί να κλάψει. Γιατί είναι τώρα και αυτό γονιός. Ω, αγχωμένο παιδί. Μην κλαις. Οι γονείς σου είναι ευτυχείς τώρα που θα πεθάνουν...

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Mommy…

Photo by Spiros Kakos @ Pexels

Stress in small children separated from their parents may alter genes. [1] Science. The art of the obvious. A child running away. From his parents lying on the ground. But it cannot cry. For it is a parent now. Oh, stressed child. Don't cry. Your parents are happy now that they will die…

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…

Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Ενσυναίσθηση. Μένοντας ακίνητος…

Photo by Spiros Kakos @ Pexels

Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι είναι δυνατό να εκτιμηθεί η ικανότητα ενός ατόμου να αισθάνεται την ενσυναίσθηση μελετώντας την εγκεφαλική του δραστηριότητα ενώ χαλαρώνει και όχι όταν ασχολείται με συγκεκριμένα καθήκοντα. [1] Σταμάτα να γελάς. Σταμάτα να κλαις. Κάνε τον καθρέφτη να αλλάξει. Μένοντας ακίνητος. Υποχρέωσε την ύπαρξη να Είναι. Όντας κανένας. Κάνε τον Κόσμο να κλάψει. Ανάγκασε το σύμπαν να γελάσει. Μένοντας ακίνητος. Μη κάνοντας τίποτα. Κάνοντας τον κόσμο να αναρωτηθεί. Αναγκάζοντας το σύμπαν να δει. Ότι δεν είσαι εσύ που το χρειάζεσαι για να υπάρξεις...

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…

Philosophy Wire: Empathy. Standing still…

Photo by Spiros Kakos @ Pexels

Researchers have found that it is possible to assess a person's ability to feel empathy by studying their brain activity while they are resting rather than while they are engaged in specific tasks. [1] Stop laughing. Stop crying. Make the mirror change. By standing still. Force existence into being. By being no one. Make the cosmos cry. Force the universe to laugh. By standing still. By doing nothing. By making the world wander. By forcing the universe to see. That it is not you who needs them in order to exist…

(c) Philosophy WIRES - Commenting world news from philosophy's perspective…